بسم الله الرحمن الرحیم

آدما

آدما پنجره ها رو وا کنین

منو از پشت اونا نگا کنین

من واسه دیدنتون منتظرم

یه نگا به سمت کوچه ها کنین

# # #

آخه من پنجره ها رو دوس دارم

پشت پنجره شما رو دوس دارم

آخه من قدر نگاهو می دونم

عشق تو عمق نگا هو دوس دارم

# # #

خیلی وقته که چشام بارونیه

پرسه زن تو کوچه ها زندونیه

خیلی وقته تو شماها گم شدم

قصه غیر از اونی که می خونیه

 # # #

شما ازمن می گین از من می خونین

قصه ی گم شدنم رو می دونین

اما درد دلمو نمی دونین

درد و از عمق نگام نمی خونین

# # #

آدما به چه تماشایی شدین

چه قشنگ شدین چه رویایی شدین

براتون غم دیگه معنا نداره 

هرکدومتون یه دنیایی شدین

# # #

دیگه هیچکدوم منو نمی بینین

پای درد دل من نمی شینین

حالا من غصه ی فردا رو دارم

فردایی که هیچکدوم نمی بینین

علی عشق – زمستان 1394