به نام نامی عشق و به نام نامی درد

به نام نامی مولا به نام نامی مرد

روندگان طریقت ره بلا سپرند رونده

نیست هر آنکس که ترک خویش نکرد

به گوش می شنوم گاه ناله های کبود

زکوچه های غریبی که مانده بی شبگرد

نگاه کن و بسوزان شب مرا خورشید

مگر که گرم شود با نگاهت این دل سرد

ببین که با دل پروانه ام چه می گویم

که گرد شمع وجود علی همیشه بگرد

من از تو هیچ نمی خواهم ای مطهر سبز

جز آنکه زیر فدمهات خاک باشم و گرد

بیا سواره زخمی ذوالفقار بدست

به انتقام شهیدان کربلا برگرد

علی عشق

بسم الله الرحمن الرحیم

ای کاش می شد برایت یک شعر زیبا بسازم

شعری که بر بیت بیتش تا روز محشر بنازم

طبعم نمی زاید امشب جز شعر های پر آتش

وقتی من آتش درآتش در خویشتن می گدازم

ای کاش این واژه ها تا هفت آسمان پربگیرد

مانند بغضی تب آلود در اوج راز و نیازم

امشب اگر نام خوبت در شاه بیتم بگنجد

هر بار یک دور تسبیح می خوانمش با نمازم

افسوس این طبع نازا راهی به جایی ندارد

ناچارهستم که با این ابیات زخمی بسازم

علی عشق